Poczułem ból… powoli z odmętów nieistnienia powracałem do pieprzonej rzeczywistości.Nie otwierając oczu zacząłem nasłuchiwać. Oprócz cichego chrzęstu wyschniętych gałęzi, słychać było tylko szelest przesuwanego przez lekki wiatr piasku. Czerwień pod powiekami… to już dzień. Widocznie jestem sam. Przewróciłem się na drugi bok, tylko po to żeby zaraz stwierdzić, że jednak nie jest to najlepszy pomysł. […]