Enola Gay – Skrzydła Armagedonu

6 sierpnia 1945 roku o godzinie 03:00 Tinian położonym na Archipelagu Mariańskim z pasa startowego unosi się błyszcząca sylwetka bombowca. Jego długości wynosi ponad 30 metrów rozpiętość skrzydeł ponad 43 metry, pusty waży około 31 ton – lecz ten lot nie jest pusty.
Mimo że na pokładzie znajduje się „specjalna przesyłka” 4 silniki Wright R-3350-23 o łącznej mocy niemal 9.000 KM podrywają maszynę w powietrze. Powierzchnia nośna na granicy 160 m kwadratowych łatwo pozwala wznieś się bombowcowi na odpowiedni pułap i nabrania odpowiedniej prędkości. Ogromny bombowiec mknie samotnie po niebie – lecz mimo stanu wojny nie jest bezbronny posiada on osiem zdalnie sterowanych karabinów M2 o kalibrze 12,7 mm , oraz 2 karabiny M2 oraz działo M2 20mm sterowane manualnie. Bombowiec ten był naprawdę najnowocześniejszy, jego pierwotne plany powstały w 38 roku w 40 wzięto się za konstruowanie go i mimo licznych pytań bez odpowiedzi, w kwestii technicznej , w wrześniu 41 roku pierwszy prototyp tej maszyny wzniosła się w powietrze. Technicy wychwycili ponad tysiąc błędów, usterek i wad. Jednak dzięki wytężonej pracy oraz analizie aktywności wroga B29 został doprowadzony do wersji finalnej.

Prawdziwy chrzest bojowy B29 przeszły podczas zrzucania bomb zapalających na Tokio. Jednak Historia maszyny te zapamiętała z innego powodu. Enola Gay należała do 509 uderzeniowej grupy specjalnej powietrznej armii Stanów Zjednoczonych Ameryki. Był on jednym z 15 przystosowanych bombowców które mogły używać bomb atomowych. I tak się stało owego 6 sierpnia ’45 Enola Gay wraz z specjalnym ładunkiem wzniosła się leniwie z lotniska i obrała kurs na Hiroszimie. Ładunkiem była jedna bomba atomowa o kryptonimie Little Boy o mocy 15 kiloton – zawierających 0,5kg izotopu uranu 235. Została ona zrzucona z wysokości ok. 9.500 m o godzinie 08:16 lokalnego czasu. Po niecałych trzech godzinach Enola Gay wylądowała z powrotem w Tianin. Enola Gay był pierwszy i ostatnim samolotem który zrzucił w działaniach wojennych bombę uranową. Po tej operacji nigdy nie poleciał już w lot bojowy. Później tułał się on po wielu hangarach USAF aż do 86 roku gdy trafiła w prywatne ręce a później do Instytutu Smithsona by po odrestaurowaniu w 2003 roku mógł zostać wystawiony na otwarciu Steven F. Udvar-Hazy Center – części Narodowego Muzeum lotnictwa i przestrzeni kosmicznej – gdzie znajduje się po dziś dzień.

Załogę Enola Gay stanowili:

  • Pułkownik Paul W. Tibbets Jr. – dowódca samolotu, pilot główny
  • Kapitan Robert A. Lewis – drugi pilot – mianowany dowódcą samolotu na czas lotu na Hiroshime
  • Major Tomas Ferebee – bombardier
  • Kapitan Theodore Van Kirk – nawigator
  • Kapitan marynarki Wiliam S. Parsons – dowódca załogi bombowej i obronnej
  • Porucznik Jacob Beser – obsługa przeciw radaru – jako jedyny poleciał także na pokładzie Bockscar – samolotu który zrzucił bombę atomową na Nagasaki
  • Podporucznik Moriss R.Jeppson – obsługa uzbrojenia
  • Sierżant Techniczny George R. Caron – strzelec ogonowy
  • Sierżant Techniczny Wyatt E. Duzenberry – mechanik pokładowy
  • Sierżant Joe S. Stiborik – obsługa radaru
  • Sierżant Robert H. Shumard – pomocnik mechanika pokładowego
  • Szeregowy FC. Richard M. Nelson – radiooperator

Autor: Spicmir